We hebben alle gelegenheid gehad om zonder zorgen alles te verwerken en een plekje te geven.

Daar zit je dan, eigenlijk totaal onverwachts. Onze vader was 30 jaar geleden overleden en nu onze moeder. Ineens ben je wees, de oudste generatie, en moet je samen heel veel regelen, doorspreken en uitzoeken.

Ebel was een aantal jaren geleden eens bij onze moeder geweest en na een telefoontje stond hij niet veel later samen met Monique bij ons in het zorgcentrum waar onze moeder was gestorven. Het heeft ons verwarmd, geraakt, de manier waarop Ebel en Monique zijn omgegaan met onze gevoelens en emoties, de rust en zorgvuldigheid waarmee alles werd geregeld tot en met de uitvaart. Er werd ons de gelegenheid gegeven te rouwen en verdrietig te zijn en in alle rust voor te bereiden op het afscheid.

Ebel adviseerde ons een gesprek met Max Leffring van nabestaandenzorg. Dat gesprek vond een paar weken na de begrafenis van onze moeder plaats. In het gesprek kwam o.a. naar voren dat we als nabestaanden gebruik konden maken van de zorg die door deze instantie aan ons geboden kon worden. Inmiddels zijn we negen maanden verder en kunnen we alleen maar grote bewondering uitspreken naar Max Leffring die ons bij alles heeft geholpen, tot de verkoop van de woning van onze moeder toe, waardoor we nu zonder zorgen alles kunnen afsluiten.

We missen mam en oma, maar dankzij de geweldige steun van Ebel Kremer en Max Leffring hebben we alle gelegenheid gehad om zonder zorgen alles te verwerken en een plekje te geven.

Wagenborgen, Bart en Jinny Smidts, aanhang en kinderen  

_{(klik op de afbeeldingen aan de rechterkant om deze volledig te kunnen zien)}